'Ups' en 'Downs' tussen Nashville en Memphis
Door: Jan de Jong
Blijf op de hoogte en volg Hans,Jan,Bert en Jan
17 September 2014 | Verenigde Staten, Memphis
Nadat we de volgende ochtend enigszins sloppy en wat later dan gewoonlijk opstonden voor nog een dag in Nashville, waren we al snel klaar voor onze afspraak met Margie. Margie is de onvolprezen chauffeuse van de shuttlebus vanaf de campground naar Nashville. Exact om 13.00 uur stond zij weer klaar om ons al kwetterend over ditjes en datjes naar de stad te brengen. Wat kan die vrouw praten, maar hartstikke gezellig en ook veel nuttige info. Ze gaf ons een kleine tour door de stad en zette ons daarna af op de inmiddels vertrouwde straathoek van Broadway, bij de hotdog tent. Om 11.00 uur zou ze ons daar weer oppikken.
Eerst naar het Johnny Cash museum, waar we uitgebreid alle ins en outs uit het leven en werken van deze wereldberoemde countryzanger konden bekijken. Behalve muziek heeft hij ook de nodige speelfilms gemaakt, waaronder een aantal westerns en gastrollen in tv series als "het kleine huis op de prairie". Een kant van hem die we nog niet kenden. Daarna slenterden we weer over Broadway, waarbij we af en toe een kroeg indoken om wat te eten of te drinken en naar de fantastische live muziek te luisteren van bands met ondefinieerbare namen als de "Eskimo Brothers". Overigens een buitengewoon goeie liveband, waarvan JanA een cd kocht.
Later op de middag wilden we nog naar de Country Music Hall of Fame, maar deze was helaas al gesloten. Daarheen lopend kwamen we langs het stadion van de Nashville Titans, waar de rij van vnl. meisjes, die er gisteren ook al stond aanmerkelijk was gegroeid, in afwachting van het optreden van Ed Sheeran, behalve voor JanA, een ons onbekende grootheid.
Na een goede maaltijd 's avonds nog naar Printers Alley geweest, waar ook weer livemuziek van grootse kwaliteit ten gehore werd gebracht. Wat trouwens opviel deze (zondag)avond was het grote aantal vooral vrouwelijke vrijgezellenfeestgangers, een fenomeen waar Margie ons al voor had gewaarschuwd. Later op de avond nog even twijfelend voor de ingang van de Naked Karaoke bar (ook een tip van Margie)
gestaan, maar we durfden het toch niet aan om naar binnen te gaan.
Om elf uur bracht onze trouwe Margie ons voor de laatste keer weer terug naar de camping, waar we ieder op onze eigen wijze hartstochtelijk afscheid van haar namen.
De volgende ochtend met ondergetekende aan het stuur op weg naar Memphis, waar we rond 15.30 uur in het iets noordelijker gelegen plaatsje Marion op de camping aankwamen. We besloten deze dag verder niets te ondernemen en er een relaxte middag en avond van te maken en pas de volgende ochtend naar de stad te gaan.
Toen we na een gezellige avond met kampvuur de camper in gingen, wachtte ons een onaangename verrassing. Het hele interieur zat onder de muggen. Goede raad was duur, met zijn allen op muggenjacht dus maar. Dit werd een ware veldslag, waarvan de vele bloedvlekken op wanden en plafond stille getuigen waren. Toen we dachten de meesten wel te hebben vermoord gingen we met een gerust hart slapen. Maar wat een ellende. We lagen goed en wel in bed toen het muggenleger op ongekend heftige wijze de tegenaanval inzette. Waar ze vandaan kwamen was ons een raadsel, maar het hield maar niet op, we werden volkomen lekgeprikt. Zo diep mogelijk onder de, te benauwde, dekens, met handdoeken om hoofd en gezicht gewikkeld en onder geïmproviseerde tenten probeerden we de nacht door te komen. De volgende ochtend werd de ravage duidelijk. Niemand had deze nacht een oog dicht gedaan. Bert en JanJ bleken het zwaarst getroffen. Onder de jeukende bulten moeten zij de komende dagen verder.
Wat ons verbaasde was het nog steeds ongekend hoge aantal muggen wat zich in onze camper bevond. Hoe kwamen die beesten in 's hemelsnaam binnen. Alles zat toch goed dicht? Ja, niet dus! Na inspectie bleek dat de hele nacht het portierraam van de cabine had opengestaan en ja, dan kun je dapper vechten tegen die ongewenste indringers, maar dat helpt niet echt. Opnieuw dus het gevecht aangegaan tot er bijna geen mug meer te bekennen was.
Daarna met een bestelde shuttlebus op weg naar Memphis met om te beginnen een bezoek aan de Sun studio. In deze legendarische studio uit de begindagen van de rock and roll maakte menige latere grootheid, waaronder ene Elvis Presley, zijn eerste plaatopname en startte daarmee een carrière van ongekende omvang.
Daarna naar Graceland, het landgoed waar Elvis Presley met zijn familie woonde en begraven ligt. Dit landgoed ligt even buiten Memphis.
Een indrukwekkend geheel met veel items, zoals showpakken, gitaren en gouden en platina platen van de King. Bovendien veel woonvertrekken nog met de originele inrichting.
Eén van de imponerendste plaatsen op het landgoed is natuurlijk de grafplaats waar behalve de King zelf, ook zijn vader, moeder en grootouders liggen.
Verder op het terrein nog 2 privé vliegtuigen en een collectie cadillacs.
Op de terugweg laten we ons afzetten in Beale street. Dit is the place to be voor de bluesliefhebber. Helaas is het maandagmiddag en er is nog niet zoveel te doen. Bovendien blijkt dat Bert toch wat meer last krijgt van de muggenbeten dan we aanvankelijk dachten. Op dus naar Mainstreet waar een grote Walgreen pharmacie is, voor advies en medicijnen. Even verderop wat eten, waarbij Bert na medicijngebruik zienderogen weer wat opknapt. Vervolgens een wandeling langs de Mississippi, waar het voor een tocht met een raderboot helaas te laat is. Terug dus naar Beale street waar wat meer leven in de brouwerij is gekomen en we eerst wat drinken bij BB Kings Bluesclub.
In vergelijk met Nashville is het allemaal wat kleinschaliger, maar de muziek is er niet minder om.
Aan het eind van de avond zoeken we een taxi om ons terug te brengen naar de camping in Marion en zoals inmiddels gewoonte bij ons, geeft ook dit weer onvoorziene problemen.
Om te beginnen kent de taxichauffeur de lokatie niet die we hem opgeven. Na gedetailleerde uitleg van onze kant over richting en te nemen highway en afslag lijkt hem een licht op te gaan en rijden we eindelijk weg. Ergens halverwege begint hij te klagen over afstand en prijs, maar nadat we instemmen met een kleine verhoging lijkt hij tevreden door te rijden en mist vervolgens een afslag.
Als we na veel vijven en zessen dan eindelijk op de camping aankomen beweert hij doodleuk hier al vaker geweest te zijn en probeert nogmaals de prijs te verhogen. Hiermee gaan we niet akkoord. Chauffeur boos. Ondertussen zijn JanA en Bert doorgelopen naar de camper en zit JanJ opgesloten in de taxi omdat de deur niet open wil. Nadat de chauffeur met veel moeite de deur heeft opengekregen en wegrijdt realiseert Hans zich dat hij in alle commotie zijn NVM rugtasje in de auto heeft laten liggen. Weg alle inkopen van vandaag, waaronder het speciaal voor zijn nichtje gekochte Gracelandshirt, maar ook de medicijnen van Bert.
Over dit laatste en de gevolgen, zullen we jullie in een volgend verslag informeren.
Eerst naar het Johnny Cash museum, waar we uitgebreid alle ins en outs uit het leven en werken van deze wereldberoemde countryzanger konden bekijken. Behalve muziek heeft hij ook de nodige speelfilms gemaakt, waaronder een aantal westerns en gastrollen in tv series als "het kleine huis op de prairie". Een kant van hem die we nog niet kenden. Daarna slenterden we weer over Broadway, waarbij we af en toe een kroeg indoken om wat te eten of te drinken en naar de fantastische live muziek te luisteren van bands met ondefinieerbare namen als de "Eskimo Brothers". Overigens een buitengewoon goeie liveband, waarvan JanA een cd kocht.
Later op de middag wilden we nog naar de Country Music Hall of Fame, maar deze was helaas al gesloten. Daarheen lopend kwamen we langs het stadion van de Nashville Titans, waar de rij van vnl. meisjes, die er gisteren ook al stond aanmerkelijk was gegroeid, in afwachting van het optreden van Ed Sheeran, behalve voor JanA, een ons onbekende grootheid.
Na een goede maaltijd 's avonds nog naar Printers Alley geweest, waar ook weer livemuziek van grootse kwaliteit ten gehore werd gebracht. Wat trouwens opviel deze (zondag)avond was het grote aantal vooral vrouwelijke vrijgezellenfeestgangers, een fenomeen waar Margie ons al voor had gewaarschuwd. Later op de avond nog even twijfelend voor de ingang van de Naked Karaoke bar (ook een tip van Margie)
gestaan, maar we durfden het toch niet aan om naar binnen te gaan.
Om elf uur bracht onze trouwe Margie ons voor de laatste keer weer terug naar de camping, waar we ieder op onze eigen wijze hartstochtelijk afscheid van haar namen.
De volgende ochtend met ondergetekende aan het stuur op weg naar Memphis, waar we rond 15.30 uur in het iets noordelijker gelegen plaatsje Marion op de camping aankwamen. We besloten deze dag verder niets te ondernemen en er een relaxte middag en avond van te maken en pas de volgende ochtend naar de stad te gaan.
Toen we na een gezellige avond met kampvuur de camper in gingen, wachtte ons een onaangename verrassing. Het hele interieur zat onder de muggen. Goede raad was duur, met zijn allen op muggenjacht dus maar. Dit werd een ware veldslag, waarvan de vele bloedvlekken op wanden en plafond stille getuigen waren. Toen we dachten de meesten wel te hebben vermoord gingen we met een gerust hart slapen. Maar wat een ellende. We lagen goed en wel in bed toen het muggenleger op ongekend heftige wijze de tegenaanval inzette. Waar ze vandaan kwamen was ons een raadsel, maar het hield maar niet op, we werden volkomen lekgeprikt. Zo diep mogelijk onder de, te benauwde, dekens, met handdoeken om hoofd en gezicht gewikkeld en onder geïmproviseerde tenten probeerden we de nacht door te komen. De volgende ochtend werd de ravage duidelijk. Niemand had deze nacht een oog dicht gedaan. Bert en JanJ bleken het zwaarst getroffen. Onder de jeukende bulten moeten zij de komende dagen verder.
Wat ons verbaasde was het nog steeds ongekend hoge aantal muggen wat zich in onze camper bevond. Hoe kwamen die beesten in 's hemelsnaam binnen. Alles zat toch goed dicht? Ja, niet dus! Na inspectie bleek dat de hele nacht het portierraam van de cabine had opengestaan en ja, dan kun je dapper vechten tegen die ongewenste indringers, maar dat helpt niet echt. Opnieuw dus het gevecht aangegaan tot er bijna geen mug meer te bekennen was.
Daarna met een bestelde shuttlebus op weg naar Memphis met om te beginnen een bezoek aan de Sun studio. In deze legendarische studio uit de begindagen van de rock and roll maakte menige latere grootheid, waaronder ene Elvis Presley, zijn eerste plaatopname en startte daarmee een carrière van ongekende omvang.
Daarna naar Graceland, het landgoed waar Elvis Presley met zijn familie woonde en begraven ligt. Dit landgoed ligt even buiten Memphis.
Een indrukwekkend geheel met veel items, zoals showpakken, gitaren en gouden en platina platen van de King. Bovendien veel woonvertrekken nog met de originele inrichting.
Eén van de imponerendste plaatsen op het landgoed is natuurlijk de grafplaats waar behalve de King zelf, ook zijn vader, moeder en grootouders liggen.
Verder op het terrein nog 2 privé vliegtuigen en een collectie cadillacs.
Op de terugweg laten we ons afzetten in Beale street. Dit is the place to be voor de bluesliefhebber. Helaas is het maandagmiddag en er is nog niet zoveel te doen. Bovendien blijkt dat Bert toch wat meer last krijgt van de muggenbeten dan we aanvankelijk dachten. Op dus naar Mainstreet waar een grote Walgreen pharmacie is, voor advies en medicijnen. Even verderop wat eten, waarbij Bert na medicijngebruik zienderogen weer wat opknapt. Vervolgens een wandeling langs de Mississippi, waar het voor een tocht met een raderboot helaas te laat is. Terug dus naar Beale street waar wat meer leven in de brouwerij is gekomen en we eerst wat drinken bij BB Kings Bluesclub.
In vergelijk met Nashville is het allemaal wat kleinschaliger, maar de muziek is er niet minder om.
Aan het eind van de avond zoeken we een taxi om ons terug te brengen naar de camping in Marion en zoals inmiddels gewoonte bij ons, geeft ook dit weer onvoorziene problemen.
Om te beginnen kent de taxichauffeur de lokatie niet die we hem opgeven. Na gedetailleerde uitleg van onze kant over richting en te nemen highway en afslag lijkt hem een licht op te gaan en rijden we eindelijk weg. Ergens halverwege begint hij te klagen over afstand en prijs, maar nadat we instemmen met een kleine verhoging lijkt hij tevreden door te rijden en mist vervolgens een afslag.
Als we na veel vijven en zessen dan eindelijk op de camping aankomen beweert hij doodleuk hier al vaker geweest te zijn en probeert nogmaals de prijs te verhogen. Hiermee gaan we niet akkoord. Chauffeur boos. Ondertussen zijn JanA en Bert doorgelopen naar de camper en zit JanJ opgesloten in de taxi omdat de deur niet open wil. Nadat de chauffeur met veel moeite de deur heeft opengekregen en wegrijdt realiseert Hans zich dat hij in alle commotie zijn NVM rugtasje in de auto heeft laten liggen. Weg alle inkopen van vandaag, waaronder het speciaal voor zijn nichtje gekochte Gracelandshirt, maar ook de medicijnen van Bert.
Over dit laatste en de gevolgen, zullen we jullie in een volgend verslag informeren.
-
17 September 2014 - 09:03
Yvonne S:
Jongens toch! Kunnen jullie nou nooit eens een paar dagen gewoon zonder allerlei gekke toestanden doorbrengen?! Maar gelukkig hebben de leuke dingen nog ruimschoots de overhand als ik het zo lees. Fijn dat jullie zo uitgebreid verslag doen. Het geeft echt het gevoel dat je meereist. Veel plezier! -
17 September 2014 - 09:19
Wim Seijers:
Geweldige verhalen. Mooie details. Je ziet het voor je. Wel pech met die en door muggen.
Allergiesche reactie is echt niet fijn.
Wij in nederland hebben ook weer muziek. Prinsjesdag.... "Kabinet dempt zelf de muziek in wat andere omstandigheden een feestweek had kunnen worden" aldus in de volkskrant woensdag 17 sept.
Jullie veel plezier en let goed op elkaar.
Groeten van wims... proost!!!!
-
17 September 2014 - 11:30
Tonny:
Jongens wat een verhaal weer . Weer ontzettend leuk om te lezen. -
17 September 2014 - 12:45
Kitty:
Wat een verhaal weer. Dat kan ook alleen jullie weer overkomen (muggeplagen, vergeten tasjes etc). Fijne reis nog en ik kijk alweer uit naar het volgende verhaal en de afloop van het vergeten tasje.
-
17 September 2014 - 13:36
Ciska:
De verhalen worden steeds langer.. :)
Leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken!
Sterkte met de muggenbulten, Mervin liet me foto's zien, en die zijn zeker niet mis!
Veel plezier nog!
-
17 September 2014 - 16:38
Karel En Sila:
Mooi verslag Jan. Het is ook alweer een paar dagen geleden dat we wat van jullie hebben gehoord.
Die muggen dat is mooi k.. dat heb ik wel eens in Turkije gehad. Toen bleek er een opening onder de deur te zitten van +/- 10 centimeter en daar kwamen ze ook doorheen. Geen oog dicht gedaan en tot overmaat van ramp door bed gezakt tijdens het gevecht met de muggen.
Dat verhaal met die taxi en dat tasje van Hans is net een Deja Vu. Dat verhaal heb ik al een keer gelezen. Was dat niet vorig jaar met T-shirts en zonnebril etc.
Je moet maar zo rekenen het meeste heb je nog.
Mannen, vergeet het niet vanavond voor het slapen gaan alle ramen en deuren dicht.
Zitten er geen hordeuren in die luxe camper. Nee, dat is overdreven he.
Goede reis maar weer.
Oh ja, hebben jullie ook nog levende muzikale sterren gezien ?
Jan van A heb je al meegedaan met een jamsessie?
Groeten,
Sila en Karel -
17 September 2014 - 18:02
Joop De Jong:
Heb weer veel lol beleefd aan het verslag. Leest heel boeiend. (Ouwe) Jongensavonturen, 'De 4 en een Camper' zoiets. En mooie muziekgeschiedenis daarbij! Wens jullie nog fijne avonturen de komende tijd!
Groeten,
Joop -
17 September 2014 - 18:15
Karin:
Het is in ieder geval nooit saai bij jullie. Ik hoop dat er bij Hans niet weer een lees- of zonnebril in dat tasje zat! Veel plezier nog met z'n allen! Groeten, Karin -
17 September 2014 - 19:20
Hans,Jan,Bert En Jan :
Helaas Karin in het tasje zijn dure leesbril en zonnebril
Hij moet het nu doen met een bril van €1 -
17 September 2014 - 22:55
Hedy Timmerman.:
Je kunt nog steeds mooie verslagen schrijven grote Broer! -
18 September 2014 - 19:27
Diana:
Het was weer leuk om jullie verslag te lezen.
Maar ik geloof er hoe langer hoe meer in dat jullie goede begeleiding nodig hebben. -
18 September 2014 - 21:48
G&A:
Met het laatste beginnend. Nu geen tasje meer meezeulen. Gewoon zo'n lullig rugzakje wordt meestal niet vergeten.
Wat wordt gemist is een duidelijk foto van Margie!
Maar wat dat bezoekje aan het Jonny Cask museum betreft. Dat hadden eij ook graag willen zien. Dat lijkt ons grandioos. Ook nog dvd's daar gekocht?
En wat die muggenplaag betreft. Dat hebben wij ooit ook een keer meegemaakt. Dus echt medeleven met jullie.
Maar al met al schitterende verhalen, ga zo door.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
